Quote:
|
Kod Beča su, reako bih, već bili isforsirani i kad su pukli, znamo da je u nizu bitaka oslobođena Ugarska, Slavonija, Dalmacija, a bile bi i Bosna i Srbija i Makedonija da je Austrija imala vitalnih interesa i da među europskim silama nije bilo trvenja- realno, negdje od 1700 na Tursku se gleda kao na "mušteriju", pa ju se štiti, ponajviše od ruskoga mede.
|
Pokusala je AU "osloboditi" BiH 1737...pokusala pa im nije vise palo na pamet sljedecih 140 godina.
Inace sam slom kod Beca 1683 godine sa vojne strane gledista nije nista drugo no rezultat pogresnog vodjenja bitke.Nikakve sustinske slabosti Carstva ili vojske tu nisu igrala ulogu.Sa druge sam gubitak teritorija i porazi koji su kasnije uslijedili jesu najvise posljedica stanja samoga Carstva ciji su problemi bili prvenstveno unutrasnji.To se najbolje vidjelo kada je doslo do izvjesnog oporavka i male renesanse tokom pocetka 18 stoljeca ("razdoblje lala" i poslije) i ratova i mirovnih ugovora od 1710-1739 godine koji su usljedili i kada su mnogi posjedi vraceni a postignuti su i diplomatski uspjesi u smislu razbijanja jedinstvene fronte protiv Carstva.
Sto se tice vojne strane Osmanskih osvajanja i logistike koja je iste pratila tu nije bilo neke razlike u odnosu na Evropske sile.Citav 17 i 18 vijek do pojave Napoleona je pracen tzv. magacinskim sistemom snabdjevanja gdje su se vojske oslanjale na utvrdjene opskrbne tacke i gdje su napredovale samo do zauzimanja sljedece.Zato su vecina bitaka bile opsade, manevriranja za presjecanje komunikacije za snabdjevanje ili bitke koje su se izrodile iz namjere da se opsada sprijeci.To i jeste jedan od razloga za osvajanje Beca.Problem Osmanskog Carstva je u jednu ruku bila i njegova velicina jer su se ponekad za velika osvajanja u Evropi cekale snage iz daljih dijelova same Turske, Sirije, Egipta ali ipak vecinu vremena su rat u Evropi vodile snage Evropskog dijela carstva tj. snage Evropskih ejaleta (provincija).Rat na dva fronta protiv Evrope i Perzije je naravno imao svoju ulogu u slabljenju Carstva jer se gubio strateski fokus i jer su sa vojne tacke gledista za to vijeme razdaljine bile ogromne za uspjesno koordiniranje snaga.Imamo recimo primjer Bosne iz koje su u jednom trenutku sredinom 18 vijeka za Perziju otislo 5000 vojnika svih rodova da bi ih se nakon nekoliko godina vratilo samo oko 500 sto za tadasnju Bosnu uz gubitke prilikom odbrane Ukrajinskog Ocakova i prilikom bitke pod Banjalukom predstavlja ogroman gubitak zive sile i vojno sposobnog stanovnistva.Sve to je slabilo odbrambenu moc Evropskog dijela Carstva.