Quote:
Roy kaže:
Inače, najbitnija u svemu je bilo primjena načela uti possidetis
Badinterova komisija...najbitnija stajališta
...granice između bivših federalnih jedinica smatraju se državnim granicama sljednica i ne mogu se mijenjati silom, nego samo sporazumom - načelo uti possidetis (mišljenje broj 3);
Uti possidetis (lat. kako posjedujete), načelo međunarodnog prava na temelju kojeg se unutrašnja razgraničenja između administrativnih jedinica priznaju kao državne granice u času stjecanja neovisnosti. To se načelo pojavilo u 19. stoljeću u procesu osamostavljivanja bivših latinskoameričkih kolonija.
Primjenu načela uti possidetis potvrdila je i Badinterova komisija u slučaju raspada SFRJ, te je u svom Mišljenju br. 3 od 11. siječnja 1992. istaknula da se granice između bivših federalnih jedinica smatraju državnim granicama sljednica i ne mogu se mijenjati silom, nego samo sporazumom.
pa si ti sad misli i slobodno siluj do izmenoglosti citat istrgnut iz kontesta. |
Tako je, ja nikada nisam niti nijekao vaznost navedenog nacela, vec je cijela rasprava bila oko toga koliko je vazan ili nevazan bio Ustav SFRJ. Po mojem uvjerenju i svemu ovome sto mozemo vidjeti o toj temi, taj dokument uopce nije bio vazan niti se uzimao u obzir kao relevantan argument prilikom pozitivne odluke o hrvatskom zahtjevu.
Inace, stavit cu ovdje sadrzaj Misljenja br. 5 Badinterove komisije, koji se odnosi na Hrvatsku, pa da vidimo svi o cemu se tu radi:
Quote:
U pismu od 19. decembra 1991. godine, upućenom predsedniku Ministarskog saveta Evropske zajednice, predsednik Republike Hrvatske je zatražio da tu republiku priznaju države članice Evropske zajednice.
Arbitražna komisija je pristupila razmatranju tog zahteva primenjujući odredbe Deklaracije o Jugoslaviji i smernice o priznavanju novih država u Istočnoj Evropi i Sovjetskom Savezu, koje je Ministarski savet Evropske zajednice usvojio 16. decembra 1991. godine, i proceduralna pravila koja je komisija u tom cilju usvojila 22. decembra 1991. godine.
U cilju tog razmatranja, komisija je proučila sledeća dokumenta koja je uputila Republika Hrvatska:
— Odgovore na upitnik Komisije upućen zainteresovanim republikama 24. decembra 1991. godine,
— Dokument poslat uz zahtev za priznavanje od 19. decembra 1991. godine pod uslovom “odgovori na deklaraciju o Jugoslaviji i na deklaraciju o smernicama za priznavanje novih država u Istočnoj Evropi i Sovjetskom Savezu”,
— Ustav Republike Hrvatske od 22. decembra 1990. godine,
— Izveštaj o rezultatima referenduma održanog 19. maja 1991. godine,
— Ustavnu odluku o suverenosti i nezavisnosti Republike Hrvatske od 25. juna 1991. potvrđenu članom 140. paragrafa 1. njenog Ustava,
— Deklaraciju o uspostavljanju suverenosti i nezavisnosti Republike Hrvatske od 25. juna 1991. godine,
— Ustavni zakon o ljudskim pravima i slobodama i o pravima nacionalnih i etničkih zajednica, kao i manjina u Republici Hrvatskoj od 4. decembra 1991. godine,
— Odluku Parlamenta od 28. decembra 1991. kojom se podržava zahtev za priznavanje Republike Hrvatske koji je izneo predsednik Republike Hrvatske,
— Telefaks koji je predsednik Republike Hrvatske poslao 11. januara 1992. godine kao odgovor na zahtev za dodatne informacije koje je formulisala komisija 10. januara 1992. godine.
|
Kao sto vidimo, medju dokumentima koje je Hrvatska poslala na razmatranje, nema niti Ustava SFRJ niti Ustava SRH, sto je i logicno, jer se Hrvatska smatrala novom drzavom, samostalnom od SFRJ, stoga bi bilo potpuno nelogicno priloziti dokument drzave od koje se zelis otcijepiti, jer bi joj time dao legitimitet, a mi u tom trenutku nismo davali nikakav legitimitet bivsoj Jugoslaviji. Priloziti Ustav SFRJ bilo bi samome sebi pucati u nogu i bilo bi protivno onome sto je Hrvatska tada zastupala kao svoje stajaliste.