Quote:
Didi kaže:
Pa valjda po prvom dijelu složenice: ako je stilem jedinica koja nosi stilsku informaciju odnosno manje ili više odstupa od jezične norme, sintaktostilem će biti jedinica u kojoj se ta informacija odnosi na sintaksu. Recimo, neuobičajeno postponiranje bit će sintaktostilem. I tako redom.
|
Da, to bi bilo to...
Stilem donosi određeni otklon od uobičajenog, određenu neobičnost, neočekivanost koja privlači pozornost.
Fonostilemi rade taj otklon na fonološkom/fonetičkom području. Najjednostavniji primjer su stilske figure dikcije (asonanca, aliteracija, onomatopeja...)
Morfostilemi neobičnosti rade na polju morfologije, dakle u praksi su to najčešće neobično/drugačije tvorene riječi u svrhu očuvanja ritma rečenice, figura ponavljanja ili drugih stilskih potreba. Kod Ivane Brlić-Mažuranić, na čijim sam bajkama jednom radio lingvostilističku analizu, to su najčešće nepostojeći pridjevi i glagoli tvoreni prema drugim postojećim kako bi se stvorio ritmički efekt nabrajanja. Morfostilem je i Matoševa "večer" kao imenica srednjeg roda (jesenje večer), dok je inače, razumljivo, riječ o imenici ženskog roda.
Sintaktostilemi odnose se na bilo kakve neobičnosti u građenju rečenica, kao i na uporabu pojedinih glagolskih vremena u točno određenu, obilježenu svrhu unutar djela. Ivana Brlić-Mažuranić tako uglavnom koristi prošla glagolska vremena, no s vrlo jasnom distinkcijom između istih ovisno o vrsti radnje o kojoj se radi, a od toga odstupa samo kad joj to (ponekad) kvari ritmičku shemu rečenica.
Semantostilemi se najčešće odnose na fine razlike u značenju koje se očituju pri korištenju djelomičnih sinonima. Primjerice, kod djelomičnih sinonima majka-mater-mati, zmija-guja i sl.
Svi navedeni smatraju se mikrostilemima, dakle do izražaja dolaze unutar rečenice. Makrostilemi se, pak, odnose na više rečenica ili na čitave strofe/odlomke/tekst...