Quote:
thortwins kaže:
Sve je to zasluga zapadnih saveznika.
Nitko ne umanjuje stravične žrtve i ratni napor koji su vojnici i građani SSSR-a podnijeli u obrani domovine i konačnoj pobjedi, ali kada se zbraja doprinos porazu neprijatelja ipak zbrajanje žrtava nije jedini kriterij.
|
Za te uspehe, makar kako oni bili neznatni u poređenju sa istočnim frontom, svakako jesu zasluge saveznika. Kao što su zasluge sovjetskih partizana, koji su mnogi među njima sve do kontraofanzive (Bagration) ostali u pozadinskoj liniji i minirali nemačke snage na razne načine, usporavajući ih i koješta slično. Kao što postoji i određena zasluga nekih sovjetskih zatvorenika, bivših kriminalaca, izdajica i ko zna kakvih sve, koji su se borili u prvim redovima na strani Crvene Armije, a ruku na srce - bilo je par stotina tisuća, ako ne i više stotina tisuća, raznih sovjeta koji su se iz kojekakvih sve namera i pobuda borili
protiv Crvene Armije. I o ovome sam već pisao. Npr., vrlo malo se zna o
Ruskoj oslobodilačkoj armiji, posebno van ruskog govornog područja. Samo u Staljingradskoj bitci je bilo oko 50-ak tisuća Rusa koji su se borili na strani Nemaca. Takođe se vrlo malo zna o
Ruskom zaštitnom korpusu, jedinicama koje su bile sastavljene uglavnom od strane ruskih emigranata a koji su bili na strani nacista u borbi protiv boljševika i komunjara, posebno na teritoriji Jugoslavije. Bilo je u tim jedinicama i Srba i Hrvata. U stvari, Srba je bilo više od 3 000 (10-ak puta manje nego Hrvata). Zatim
Ruska oslobodilačka narodna armija (RONA), te razne manje poznate jedinice, korpusi i slično.
Uopšteno gledajući, na teritoriji SSSR-a koja je tokom WWII bila pod okupacijom Nemačke ili njenih saveznika, bilo je oko 70-ak miliona stanovnika. Od toga, u Wermachtu je od 1940 - 1945 služilo oko 1,5 miliona sovjetskih građana. Samo 1944 je bilo oko milion. I bar oko 3 miliona je bilo na prinudnom radu. Neki kažu da je na teritoriji SSSR-a za vreme WWII bilo oko 15-20% nemačkih vojnika koji su zapravo bili Sovjeti i borili se protiv Sovjeta. Bilo je raznih vidova saveznika i kolaboracionista koji su se borili protiv Sovjeta: vojni, ekonomski, ideološki, intelektualni, duhovni, nacionalni...Zanimljivo je da je više Rusa bilo na strani nacista nego Ukrajinaca, 400 000 vs 200 000. Doduše, Rusa je i bilo više nego Ukrainaca, ali opet...Ovo je baš visoka cifra. No, poenta je da su ovo bile zasluge ili doprinosi, ovoga puta na stranu Nemaca. Kao što su nekih 800 000 žena dale ogroman doprinos na strani Sovjejta služeći u Crvenoj Armiji (piloti, snajperisti, tenkista, izviđača, sanitaraca...). Ovo je zasluga, jel da.
No, zasluge se ne mere žrtvama, sovjetskim žrtvama. Zasluge se mere i nemačkim žrtvama. Samo par činjenica.
Prvo, Nemci su napali SSSR sa oko 153 divizije ili, u to vreme, sa oko 66% (od ukupnih preko 210!) pešadijske i konjičke divizije, te sa oko 94% oklopnih i mehanizovanih divizija. Jaki ko zemlja, nema šta. Sovjeti su od 1 januara 1939 do početka Barbarosse uvećali vojsku za oko 119% - sreća po njih. Hitler nije smeo da čeka do 1942 za invaziju, jer bi tad SSSR bio mnogo spremniji i opremljeniji.
Drugo, Nemci su takođe imali više nego bolesne gubitke. Samo u prvih pet meseci ratovanja, Nemci su izgubili oko 23% svoje vojske na istoku, nešto više od 700 000 njih. Pod gubicima se smatraju mrtvi, ranjeni, nestali, zarobljeni. Juna 1942, Nemci su imali oko 2 700 000 vojnika na istočnom frontu (bez saveznika), ili ukupno 80% svojih snaga. 400 000 manje nego na početku Barbarosse, s tim što su nešto vojske dovukli u međuvremenu. Sovjeti oko 5,3 miliona vojske u istom periodu.
Jula 1943 Nemci (bez saveznika) na istočnom frontu imaju čak 3,4 miliona vojnika, opšta mobilizacija, čak 63% svoje vojske je na istočnom frontu. Sovjeti za to vreme imaju čak 6,7. Juna 1944 Nemci na istočnom frontu (opet bez saveznika) imaju jedva 2,5 miliona vojnika, ili 62% svoje vojske. Sovjeti za to vreme imaju oko 6,5 miliona. Januara 1945 Nemci imaju 2,3 miliona vojnika na istočnom frontu vs nešto više od 6,5 miliona Sovjeta. Ginu Sovjeti, ali su obnavljali vojsku i pored epskih gubitaka, za razliku od Nemaca koji nisu nikad mogli da nadoknade gubitke. Od 1942 su slali koga su stigli na istočnom frontu, ne bi li zadržali kakav-takav balans, ali...takav "vojnički" kadar ipak nije baš bio dovoljan. Trebalo je njima bar duplo više vojnika, i bar troduplo logističke podrške, morala, itd.
Kako god, u aprilu 1945 jedva 2 miliona nemačkih vojnika na istočnom frontu se susrelo protiv 6,5 miliona sovjetskih. Po mom mišljenju, zasnovano na ruskoj podeli rata rata u 3 glavna perioda, Nemci su imali prevagu ili prednost samo u prvih 5 meseci rata, do decembra 1941. Od tada kreće tzv. period tranzicije, do decembra 1943, i onda nakon toga dolazi period dominacije Sovjetske vojske.
Nemci su 80% svojih vojnika izgubili na istočnom frontu. To je katastrofalan poraz Nemaca. U ljudstvu. A gde je tehnika, oprema i sve ostalo? Moral? Zanimljivo je da je do novembra 1941 Nemačka izgubila 65% svojih tenkova. Ovaj podatak kaže:
Total 49,900 tanks, assault guns, tank destroyers and self-propelled guns lost. 32,800 lost on the Eastern Front. 17,100 lost in the Western Front, Italy, and North Africa. Negligible tank losses in the Balkans. (Encyclopedia of German Tanks of WWII)
Guderian navodno spominje malo veću cifru, oko 33 000 komada istih. Nemci nisu izgubili ni jednu podmornicu na Istočnom frontu, sreća za njih.
Istočni front od 1 500 ili 2 000 km dugačak (jedno vreme čak i do 3 000 km), milion i po km2 teritorije trebalo je ne samo održavati, već i opskrbljivati, a za tako nešto je trebalo imati jedno 2-3 Nemačke. Ne zaboravi da su Nemci do negde 1942 okupirali više od pola Evropske Rusije, u šta spada i 40% stanovništva tog evropskog dela Rusije (oko 80 miliona ljudi), oko 2,5 miliona km2. Sve to što su saveznici radili Nemačkoj od negde 1943 je jedna čista smejurija u odnosu šta se sve dešavalo na Istočnom frontu. Daleko da to nije zasluga saveznika, ali valjda je sve to decenijama bilo mnogo više propaganda i više je bilo preuveličavanja nego što je to zaista bilo tako važno u slamanju Nemačke.
Quote:
thortwins kaže:
Zanimljivo, još za trajanja Staljingradske bitke napravljen je plan da se u slučaju proboja sovjetskog fronta napravi ad hoc invazija na Francusku, makar bila i osuđena na propast. Samo sa svrhom da se poremeti geostrateška situacija i odvuče dio osovinskih snaga s istoka... to je ŠBBKBB, slažem se... ali planovi i namjera su postojali.
|
Ma kakvih sve planova nije bilo, čak i oni o napadu SSSR-a, naftna polja beše na Kavkazu, odnosno Azerbejdžanu...Šalu na stranu.
Formalni planovi o Normandiji ili iskrcavanju u Francuskoj su započeti tek negde marta 1943. Našao sam u jednoj jako dobroj knjizi pre više meseci da saveznici vojno nisu bili sposobni za invaziju takvog kalibra pre 1944. Jedino ne mogu da se setim koja je knjiga u pitanju.
