250 Bošnjaka branilo Kuds!

[Prolaznik_]

Drugi svjetski rat dovede do promjena na svjetskom nivou koje Jevreji mudrom politikom iskoristiše u svoje svrhe. Sistematsko naoružavanje, obuka vojske i jedinstven cilj uskoro dovedoše do osnivanja države utemeljene na rušenju i krvi, a pet arapskih zemalja pokaza svoju nemoć pred novorođenčetom!

Pripremio: Muamer Gondžo



Velike pobune Palestinaca protiv britanske tiranije u njihovoj domovini ubrzo zasjeni izbijanje Drugog svjetskog rata koji sa sobom odnese 25 miliona ljudskih života i time postade najsmrtonosniji konflikt u ljudskoj historiji. Pažnja Velike Britanije ubrzo sa Palestine bijaše skrenuta na novootvoreni front sa Njemačkom koja je gazila sve pred sobom.

Palestinska povezanost sa tim svjetskim događanjima poče nakon dolaska šejha Emina Husejnija u Njemačku gdje 1941. razgovara sa Hitlerom koji mu obećava pomoć u borbi protiv britanske okupacije. Vodeći se starom poslovicom da je neprijatelj tvoga neprijatelja tvoj prijatelj, Husejni pristaje na ovu ponudu i zauzvrat poziva Arape širom Evrope da se pridruže njemačkoj vojsci. Tako se 1942. godine formira jedinica sastavljena od Arapa u njemačkoj vojsci kao produkt obostranih interesa.

Pored ostalih naroda na meti Njemačke nađoše se i Jevreji koji počeše masovno napuštati Evropu. Pored Palestine koja im je bila velika želja, mnogi od njih uputiše se u Ameriku gdje naiđoše na dobrodošlicu. U Baltimoru se organizira veliki jevrejski kongres na kojem je donesen zaključak da neminovno mora doći do osnivanja jevrejske države na teritoriji Palestine. Ovaj zaključak naiđe na podršku i demokratske i republikanske partije u SAD-u, koji zatražiše od Velike Britanije da obnovi nekadašnju ideju podjele Palestine na dvije zemlje. Pored toga su sa pozicije saveznika u ratu uspješno lobirali na Veliku Britaniju da dozvoli doseljavanje Jevreja, pa se bilježi da ih je tokom rata stiglo oko 92.000 u Palestinu.



Svjetska mreža se plete

Veliki priliv doseljenika i velika pomoć jevrejske dijaspore doveli su do stvaranja velike jevrejske vojske na teritoriji Palestine. Tokom rata Hagana je brojala oko 60.000 vojnika, a njen vođa Ben Gorion, kasniji premijer Izraela, 19. 05. 1942. godine izjavljuje: ’’Jevrejska država neće biti uspostavljena samo u Palestini, nego će se zemlja Izrael uspostaviti između Eufrata i Nila.“

U ljeto 1944. godine u izbornim programima demokrata i republikanaca u SAD-u dominirala je činjenica da obje strane podržavaju jevrejsko doseljavanje u Palestinu. 1945. godine dolazi do pada Njemačke i Arapi gube nadu da će se njihovi planovi o vojnoj pomoći ostvariti, dok se iste godine Ben Gorion sastaje sa američkim generalima i sklapa sporazum o naoružavanju Jevreja u Palestini. Američki predsjednik Truman od Velike Britanije traži da dopusti naseljavanje 100.000 Jevreja u Palestini zbog njihovih tvrdnji o velikom stradanju tokom rata, na što Britanija i pristaje. Sve ovo nailazi na pobune kod arapskog stanovništva u Palestini, ali i širom okolnih arapskih zemalja

03. 07. 1947. godine Ujedinjene nacije donose odluku da se Velika Britanija povuče iz Palestine i da se zemlja podijeli na dva dijela, dok bi Kuds ostao pod međunarodnom upravom. Krajem devetog mjeseca Britanci objavljuju da je krajnji datum za njihovo povlačenje 15. maj 1948. godine, a nekoliko dana nakon te objave stiže i slaganje Amerike i Rusije s tim planovima.

29. 11. 1947. godine Vijeće Ujedinjenih nacija u New Yorku izdaje Rezoluciju 181. izglasanu dvotrećinskom većinom kojom se donosi odluka da će se Palestina podijeliti na dva dijela. Koliko je nakaradan taj plan bio pokazuje i karta podjele kojom bi Jevrejima pripalo 54% teritorije iako su oni u tom trenutku činili samo 32% stanovništva. Palestincima bi pripalo 46% teritorije iako su činili 68% stanovništva i iako su posjedovali oko 93,5% ukupnog zemljišta u Palestini!!! Britanija pristaje na odluke UN-a i objavljuje da datum njihovog povlačenja nije promijenjen.

Hagana shvata da će se o podjeli zemlje odlučivati oružjem i nekoliko dana poslije poziva jevrejske mladiće širom svijeta da se odazovu na obuku i pridruže jedinicama Hagane u Palestini. Da slučajno ne bi nešto oružja pristiglo golorukim Palestincima, Amerika nameće embargo na uvoz oružja okolnim arapskim zemljama. Arapske zemlje kao pomoć šalju Palestincima milion britanskih funti, dok istovremeno samo iz Amerike Jevrejima u Palestini stuže oko 250 miliona američkih dolara. U tom periodu početkom 1948. godine, dok još uvijek nisu imali međunarodno priznatu državu, Velika Britanija palestinskim Jevrejima prodaje 20 vojnih aviona, dok ih Amerika snabdijeva oklopnim vozilima!

[Prolaznik_]

Pokolj u Dar Jasinu

02. 04. 1948. godine jevrejska Hagana napada i osvaja utvrđenje Kastal i time počinje vojne operacije na palestinskom tlu prije britanskog napuštanja Palestine. Ova operacija bila je samo uvod u niz operacija koje su bile priprema za stjecanje strateške prednosti u budućnosti. Jedan od šejhova koji je vidio šta se sprema bio je i Abdulkadir Husejni, koji sa 56 boraca idućeg dana opsjeda Kastal, dok ga niko od prisutnih vojski arapskih zemalja nije htio pomoći u njegovom oslobađanju. Stavovi vlada arapskih zemalja bili su da se neće miješati u sukobe niti počinjati borbe sve dok Britanija ne napusti Palestinu. Na njihovo odbijanje pružanja pomoći Husejni im, između ostalog, kaže: „Ja krećem na Kastal, napast ću ga i opsjedati makar to dovelo do moje smrti. Uistinu ja više volim pogledati smrti u oči, nego vidjeti Jevreje kako zauzimaju komad po komad Palestine!“

Do 08. 04. 1948. godine on sakuplja oko 500 dobrovoljaca i zajedno toga dana napadaju Kastal pri čemu gine 150, a biva ranjeno 80 Jevreja. Uspijevaju osloboditi Kastal, ali šejh Abdulkadir pada kao šehid u toj bici. Idućeg dana jake jevrejske vojne snage napadaju Kastal i ponovo ga zauzimaju, kao i nekoliko drugih naselja.

Tog istog dana odredi Hagane na čelu sa kasnijim premijerom izraelske vlade Menahinom Begenom napadaju na selo Dar Jasin. Među prvim žrtvama tog dana bili su mlada i mladoženja koji su se vjenčavali toga dana i koji su strijeljani sa još 33 komšija koji su prisustvovali svadbi.

Fehmi Zejdan je tog dana imao samo 12 godina i jedini je preživjeli član svoje porodice. On kaže o tom danu: „Jevreji su naredili svim članovima moje porodice da ustanu i da se okrenu prema zidu, a nakon toga su otvorili paljbu po nama. Pogođen sam u bok, a mojoj sestri je metak raspolovio glavu. Imala je svega četiri godine. Manja djeca su se spašavala krijući se pod tijela svojih roditelja. Tog dana je cijela moja porodica ubijena.“

Tog dana u redovima Hagane u pokolju su aktivno učestvovale i jevrejske žene koje su metkom i nožem, rame uz rame sa muškarcima, učestvovale u ubijanju 250 golorukih stanovnika Dar Jasina, muškaraca, žena i djece. Begen je poslije izjavio: „Ova akcija je imala velike i neočekivane rezultate, jer kada su Arapi čuli za vijesti o događanjima u Dar Jasinu ubijana im je volja za otporom i nesmetano smo ulazili u druga arapska mjesta.“

Do kraja četvrtog mejseca 1948. godine Hagane je osvojila mnoga naselja, a među njima i Haifu i zapadni Kuds. 1. maja Libanon i Sirija objavljuju kako će u Palestinu poslati svoju vojsku, ali tek nakon izlaska Britanaca. Kasnije im se u tim izjavama pridružuju i Egipat i Irak. Dok su oni tako prijetili i pričali prazne priče, Hagana osvaja Safed i Jafu pri čijem osvajanju pada 7.700 Palestinaca.



Britanski komandanti vode Arape!

14. maja jordanska vojska kreće u akciju i napada na nekoliko jevrejskih naselja koja zauzimaju bez ikakvog otpora. Tog istog dana britanski visoki predstavnik napušta Palestinu i odlazi u Veliku Britaniju. Jevreji nisu čekali da prođe dan i da dođe 15. maj koji su Britanci najavljivali za zvaničan datum napuštanja Palestine, nego je Ben Gorion taj isti dan oko 16 sati u Tel Avivu proglasio osnivanje države Izrael. Samo 11 minuta nakon objavljivanja ove vijesti američki predsjednik Truman objavljuje kako priznaje nezavisnost Izraela i time ukazuje na veliki stepen planiranja i uvezanosti sa Jevrejima.

Sutradan nakon zvaničnog britanskog napuštanja Palestine arapske vojske sastavljene od Egipćana, Jordanaca, Libanonaca, Sirijaca i Iračana ulaze u Palestinu i kreću prema njenom centralnom dijelu.

Međutim, prije nego što kažemo nešto o borbama u tom prvom arapsko-izraelskom ratu, moramo iznijeti nekoliko činjenica kako bi stvari bile jasnije. Od 50 visokih oficira koji su predvodili jordansku vojsku 24 su bili Britanci zajedno sa vrhovnim komandantom! Egipat je bio ovisan od Britanije, a i ostale zemlje su bile pod jakim britanskim utjecajem. Prije nego što su počele borbe, arapske vlade donijele su odluku o ukidanju svih palestinskih organizacija koje bi mogle da vode borbu protiv Jevreja, te o razoružavanju palestinskih dobrovoljaca opravdavajući to željom da borbu vode samo zvanične vojne formacije. Ukupan broj vojnika arapskih zemalja koji su ušli u Palestinu nije prelazio 24.000. Vojska je bila slabo obučena, oružje dotrajalo, komanda neuvezana, a već smo rekli o velikom broju stranih, posebno britanskih oficira, u redovima arapske vojske. Oni su se trebali suprotstaviti Hagani koja je imala 70.000 dobro obučenih i naoružanih vojnika.

Pored ovih podataka mora se spomenuti da je veliki broj islamskih dobrovoljaca htio, dok je samo dio njih i uspio, da se bori u Palestini. Većinom su bili organizirani od strane pokreta Ihvanul-muslimin, a samo se u Iraku okupilo oko 15.000 dobrovoljaca kojima iračka vlada na kraju nije dala da pređu granicu.

Bitno je spomenuti da se za slobodu Palestine u tom ratu borilo i 250 Bošnjaka koji su se posebno istakli u borbama oko Kudsa, a o čijim podvizima i hrabrosti i danas imamo tragove u arapskim knjigama historije koje govore o tom periodu.

Odmah nakon ulaska arapskih vojski počinju žestoke borbe i jordanska vojska uspijeva da opkoli oko 100.000 Jevreja u zapadnom Kudsu, ali sedam dana nakon početka borbi, 22. maja, UN poziva na primirje, na što se arapske države odmah odazivaju! Borbe nastavljaju islamski dobrovoljci, ali po nalogu arapskih vlada biva nametnuto primirje 11. 6. 1948. u trajanju od četiri sedmice.

Odmah sutradan nakon potpisanog primirja u Evropi se otvara 75 jevrejskih centara za obuku! Nakon kratke obuke hiljade jevrejskih dobrovoljaca stiže u Palestinu, a Arapi još uvijek čekaju rezultate pregovora. 09. 07. 1948. nagomilano jevrejsko oružje ponovo progovara i uz pomoć artiljerije i avijacije uspijevaju da slome obruč oko zapadnog Kudsa. Jevreji tada nude stranim pilotima mjesečnu platu od po 5.000 britanskih funti mjesečno uz bonus od 50 funti za svako polijetanje koje naprave jer su imali veliki broj aviona za koje nisu imali svoje pilote. Nastavljaju se žestoke borbe i palestinska naselja počeše padati pod jevrejsku čizmu. Od 585 palestinskih naselja njih 478 je bombardovano, počinjena su 34 pokolja nad ženama i djecom, a sa ognjišta je protjerano oko 800.000 Palestinaca! Nakon arapskog odugovlačenja i propuštanja prilike da pobijede u ratu, sada su Jevreji umjesto obećavanih 54% zemlje pod svojom vlašću držali 78%!

Iračka i jordanska vojska se povukoše, a za njima i ostali. Mudžahidi se moradoše vratiti u svoje zemlje gdje ih strpaše u zatvore. Hasan el-Benna, vođa Ihvanul-muslimina u Egiptu i jedan od najvećih organizatora dobrovoljaca, zatvoren je i ubijen od strane egipatske vlade 11. 2. 1949. godine.
Dva dana kasnije Egipat potpisuje primirje sa Izraelom, a nešto kasnije i Libanon i Jordan. Sirija odbija potpisati primirje, ali se 23. 03. 1949. u Siriji događa vojni prevrat i primirje se odmah potpisuje! Većina zemalja u svijetu priznaje Izrael i oni se zvanično pripajaju UN-u. Time je zapečaćena jedna od najsramnijih stranica historije ovog ummeta!

[Vuco]

Koga ovo uopće zanima? Nu, Bošnjaci branili Kuds... a bogati, ako ste branili Kuds, zašto niste branili Srebrenicu?

[Tolstojevski]

Vuco kaže:

Koga ovo uopće zanima? Nu, Bošnjaci branili Kuds... a bogati, ako ste branili Kuds, zašto niste branili Srebrenicu?

Nije ih bilo milijarda mudžahedina protiv žena i djece. A, i nije se imalo što za opljačkati.

[Vuco]

Tolstojevski kaže:

Nije ih bilo milijarda mudžahedina protiv žena i djece. A, i nije se imalo što za opljačkati.

E a zato je bilo za opljačkati, a i poklati, po hrvatskim selima u Srednjoj Bosni. Jebeš Srebrenicu... to će ionako pripasti Srbima... ajmo mi malo klati Hrvate.

[zzbabac]

Vuco kaže:

E a zato je bilo za opljačkati, a i poklati, po hrvatskim selima u Srednjoj Bosni. Jebeš Srebrenicu... to će ionako pripasti Srbima... ajmo mi malo klati Hrvate.

Nisu krivi obicni muslici jer je njihovo celnistvo donijelo takvu odluku.

[Prolaznik_]

Vi sto ste komentarisali i tako skrenuli s teme, ste zapravo prave fasiste odnosno tako razmisljate.