Nebojša Glogovac (Trebinje, 30. avgust 1969 — Beograd, 9. februar 2018) bio je srpski filmski, televizijski i pozorišni glumac.
Nebojša Glogovac je rođen 30. avgusta, 1969. u Trebinju u SR Bosni i Hercegovini, u porodici sveštenika Milovana iz Dramiševa i krojačice Milene Glogovac iz Nevesinja. Porodica se iz Trebinja preselila u Opovo, potom u Pančevo, gde je Nebojšin otac postao prota, 1977. godine, a nakon nekog vremena u Beograd. Glogovac je imao malu ulogu školskog druga Slobodana Popadića u tada vrlo popularnoj seriji „Bolji život“ (1987). Posle srednje škole je upisao studije psihologije na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Nakon dve godine studija se predomislio i 1990. godine je upisao glumu na beogradskom Fakultetu dramskih umetnosti u klasi profesora Vladimira Jevtovića. Zajedno sa njim su studirali Nataša Ninković, Vojin Ćetković i Sergej Trifunović.[2]
Preminuo je 9. februara 2018. godine u Beogradu, nakon kraće bolesti.
U periodu od 1996 — 2014. godine bio je oženjen Minom Glogovac, slikarkom i docentom na predmetu Slikarske tehnike na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu. Iz braka sa njom ima dvoje dece, Gavrila rođenog 1999. godine i Milana rođenog 2001. godine. Dve godine nakon razvoda, Glogovac je dobio treće dete, ćerku Sunčicu, sa svojom drugom suprugom Milicom Šćepanović.Tokom studiranja dobio je stipendiju od Jugoslovenskog dramskog pozorišta, a svoju glumačku karijeru započeo je u ulogom u predstavi Velika pljačka. Nakon toga usledile su uloge u predstavama Lažni car Šćepan Mali, Troil i Kresida, Rođaci iz najboljih dana, Parabelum i mnoge druge.[2]
Nakon što je skrenuo pažnju na svoj talenat, dobio je ulogu u filmu reditelja Gorčina Stojanovića „Ubistvo s predumišljajem“ (1995), u kom je tumačio lik Bogdana, ranjenog na ratištu u Bosni, koji sa nestrpljenjem čeka opravak kako bi se vratio nazad. Za ovu ulogu dobio je nagradu za najbolju mušku ulogu Car Konstantin na Filsmkom festivalu u Nišu.
Godine 1996. dobio je Nagradu "Ardalion" za ulogu Vladimira u predstavi U potpalublju.[6]
Značajnu ulogu u svojoj karijeri odigrao je i 1997. godine u akcionoj drami Do koske, režisera Slobodana Skerlića. U ovom filmu, Glogovac je dobio ulogu Simketa, mladog kriminalca.
Godine 1998 zaigrao je u u TV seriji "Porodično blago" (1998—2001) u ulozi Zlatka Gavrilovića, nakon koje je stekao veliku popularnost. U kratkom filmu Hotel Beograd iz 1998. godine tumačio je lik Igora, a nakon toga zaigrao i u filmu Bure baruta, reditelja Gorana Paskaljevića. Iste godine igrao je u jednoj od glavnih uloga u filmu Spasitelj, gde je tumačio brata od Vere, silovane Srpkinje koja je rat provela u u zarobljeničkom kampu. Usledila je uloga glavnog lika, Marka u filmu Ranjena zemlja, čija radnja se odvija u jednom beogradskom skloništu tokom NATO bombardovanja SRJ.
Godine 2000. zaigrao je u filmu Nebeska udica, gde je Glogovac imao glavnu ulogu i maestralno odglumio lik Kaje, mladog i perspektivnog košarkaša. Na filmskom festivalu u Berlinu, gde je film Nebeska udica učestvovala u glavnom programu, kritičari su hvalili glumu Glogovca i poredili ga sa Džordž Klunijem.
Početkom 2001. godine Glogovac dobio je ulogu u filmu Munje!, gde tumači ulogu podmitljivog policajca, koji je sklon lakim drogama. Naredne godine glumi u filmovima Klasa 2002 kao Nebojša, hororu T.T. Sindrom gde tumači ulogu Vakija i u filmu Država mrtvih, režisera Živojina Pavlovića i Dinka Tucakovića, gde Glogovac tumači lik Gorazda Kranjca.
Godine 2004. u ulozi taksiste Živca glumi u filmu Radivoja Andrića, Kad porastem biću kengur.
U kriminalnom trileru Klopka (2007), Glogovac je dobio glavnu ulogu, Mladena, građevinskog inženjera, koji na sve načine pokušava da zaradi novac, da bi izlečio svog teško bolesnog sina. Film je 2007. godine dobio nagradu za najbolji scenario na Festivalu filmskog scenarija, nagrade na festivalima u Minsku, Milanu i Liježu, a Glogovac nagradu za najbolju mušku ulogu u filmu.[9]
U filmskoj drami, Hadersfild tumačio je ulogu Ivana, bivšeg džudiste, koji je prošao kroz seriju psihotičnih epizoda i lečenja u mentalnim institucijama, pre nego što se konačno krstio u Pravoslavnoj crkvi. Pored toga što je imao jednu od glavnih uloga u ovom filmu, Glogovac je bio i producent filma. Za ovu ulogu, dobio je Statuetu "Sloboda" za najbolju mušku ulogu u filmu u Sopotu i Grand pri „Naisa“, nagradu publike u Nišu, 2007. godine. Za ulogu Ivana u pozorišnoj predstavi Hadersfild, dobio je Gran pri za najbolju mušku ulogu u Brčkom, Nagradu Miloš Žutić od strane Udruženja likovnih umetnika Srbije, Statuetu "David Štrbac" u Banja Luci i Nagradu Zoran Radmilović, najboljem glumcu Festivala za ulogu Ivana, u Zaječaru.
U prvom srpskom dugometražnom animiranom filmu Tehnotajz: Edit i ja (2008) Glogovac je pozajmio glas liku Ediju.[10][11]
Godine 2009. glumio je Boru u hrvatskom filmu Kenjac, a naredne 2010. godine dobio glavnu ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem, gde je tumačio lik Gavrila Bukole, izbeglice iz Bosne i Hercegovine, koji radi kao taksista u Beogradu. Za ovu ulogu, Glogovac je dobio nagradu za najbolju mušku ulogu na Filmskom festivalu „Cinema city“ u Novom Sadu 10. juna 2010. godine i 2017. godine, glavnu festivalsku nagradu Grand pri „Naisa“, na Festivalu glumački ostvarenja filsmkih susreta u Nišu.[12]
Iste, 2012. godine glumio je i u filmovima Kad svane dan kao Mališa i u filmu Artiljero kao Zlaja.
Godine 2013. glumio je antiratnoj melodrami Krugovi, u ulozi Nebojše. Film je osvojio veliki broj nagrada na domaćim i svetskim festivalima, a Glogovac nagradu za najbolju mušku ulogu u filmu na Sinema siti međunarodnom festivalu.[13]
U debitanskom filmu Koste Đorđevića S/Kidanje (2013), Glogovac je tumačio ulogu Bojana, a iste godine pojavio se i u drugoj sezoni serije Žene sa Dedinja, u ulozi Emila, kao i u hrvatskoj seriji Stella, u ulozi Lukasa Gavrana.[14]
U periodu od 2013—2014, glumio je u seriji Dramska trilogija 1941—1945 u ulozi Dragoljuba Mihailovića.[15]
Godine 2015. U Požarevcu, 2015. godine proglašen je Najboljim glumcem.
Godinu 2017. započinje ulogom oca Žike u kratkom filmu Tihi kutak Hristov, a nakon toga iste godine imao je uloge u filmovima Saga o tri nevina muškarca kao Damjanov stric i u humorističkom filmu The Books of Knjige — Slučajevi pravde kao Bledi Globičić Poklopnik.
Ostvario je uloge i u seriji Nemanjići — rađanje kraljevine, u ulozi Vukana Nemanjića, u filmovima Zaspanka za vojnike i Južni vetar, čije projekcije su bile 2018. godine.
Preminuo je, posle kratke i jednomesečne borbe sa rakom pluća, 9. februara 2018. godine u 49. godini života.
Nagrade i priznanja
Nagrada SNGCI - Evropski glumac godine za ulogu u filmu Ustav Hrvatske, na 18. Evropskom Film Festivalu u Italiji, 2017[22]
Zlatna arena za glavnu mušku ulogu u filmu Ustav Hrvatske, na 64. Pula Film Festivalu, 2017
Nagrada za najboljeg glumca u filmu Ustav Hrvatske, na 25. filmskom festivalu u Londonu, 2017
Grand Pridž nagrada na 52. Filmskim susretima u Nišu, 2017
Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ za ulogu Hamleta, 2017. [23]
Zlatna arena za najbolju mušku ulogu, Pula 2017.[24]
Nagrad Zlatni lešnik, za najbolju mušku ulogu u filmu Ustav Hrvatske na 9. LIFFE, leskovačkom internacionalnom festivalu , 2016
Najbolji glumcac 20. Glumačke svečanosti Milivoje Živanović, za ulogu lekara Adama u predstavi Razbijeni krčag, Jugoslovenskog dramskog pozorišta, Požarevac, 2015
Dobitnik je 5 godišnjih nagrada JDP-a
Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ za ulogu u komadu Branislava Nušića "Sumnjivo lice", 2012[25]
Nagrada Srebrni delfin za ulogu u filmu Žena sa slomljenim nosem u Portugalu 2010
Nagrada za najbolja glumačka ostvarenja na Šestom festivalu mediteranskog teatra "Purgatorije", zajedno sa Jelenom Đokić Tivat, Crna Gora 2010
Nagrada YU Fipresci za najboljeg glumca prethodne sezone 2008
Nagrada grada Beograda za filmsku umetnost 2008
Nagrada Dr Branimir Đorđević za lepotu govora kao glavni protagonista igra u drami Franca Kafke Zamak 2008
Nagrada za najbolju mušku ulogu u filmu Klopka (2008)
Nagrada za najbolju mušku ulogu za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Teatar fest, Doboj, 2007
Statueta "David Štrbac" za najbolje glumačko ostvarenje za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Teatar fest "Petar Kočić", Banja Luka, 2007
Gran pri za najbolju mušku ulogu za lik Ivana u predstavi Hadersfild, 24. Susreti pozorišta / kazališta Bosne i Hercegovine, Brčko, 2007
Statueta "Sloboda" za najbolju mušku ulogu u filmu "Hadersfild" u Sopotu 2007.
Gran pri "Naisa" i nagradu publike za ulogu u filmu Hadersfild u Nišu 2007.
Nagrada Zoran Radmilović najboljem glumcu Festivala za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Dani "Zorana Radmilovića", Zaječar 2006
Nagrada "Miloš Žutić" za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Udruženje dramskih umetnika Srbije 2006
Nagrada "Ardalion" za najbolju mušku ulogu, za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Jugoslovenski pozorišni festival, Užice 2006
Sterijina nagrada za glumačko ostvarenje za ulogu Ivana u predstavi Hadersfild, Sterijino pozorje, Novi Sad 2005
Nagrada Novosadskog otvorenog univerziteta za najbolje ostvarenje po glasovima publike u predstavi Hadersfild , Sterijino pozorje, Novi Sad 2005
Nagrada Miloš Žutić za najbolje glumačko ostvarenje u sezoni za tumačenje Simeona Njega u Zlatnom runu 2002
Nagrada "Ardalion" za ulogu Vladimira u predstavi u Potpalublju, 1996
Nagrada Car Konstantin za najbolju mušku ulogu u filmu Ubistvo s predumišljajem, 1995
Pozorišne uloge
U Jugoslovenskom dramskom pozorištu, čiji je član od 1996. godine, odigrao je niz zapaženih uloga.[26] Tokom studiranja na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, dobio je stipendiju i veliki broj prestižnih nagrada za uloge u pozorištu.
Bio je jedan od nasih najboljih glumaca, ne samo svoje generacije nego uopste.
Nebojsa care, pocivaj u miru
Nebojša Glogovac
Linearni mod
